دوست جونیام

به خدا منم یه آدمم

منم مثل شماها ناراحت میشم

منم دلم میشکنه

به خدا هیچ فرقی باهاتون ندارم

اما چرا فکر می کنید که من مثل یه کوهم

مثل یه کوهی که هراتفاقی که بیفته بازم محکم سرجاش وایمیسته

ولی من اینجوری نیستم

شاید ظاهرم تا حالا اینجوری بوده

ولی...

ولی من با کوچیک ترین چیز میشکنم

با کوچیک ترین بی محلی خورد میشم

ولی من فقط یه لبخند تلخ میزنم

همین

دوست عزیزم چرا میای بهم میگی که حرفات زیاد خوب نبود

چرا میگی که نباید اینا رو می گفتی

چرا میگی که از دستت ناراحت شده

ولی...

ولی چرا وقتی دل منو شکوند نرفتی این حرفا رو بهش بزنی

چرا وقتی از دستش ناراحت بودم بهش نگفتی که کارت خوب نبود

چراوقتی هر کی بیاد دلم رو بشکونه اصلا برای هیچ کس مهم نیست

چرا همیشه میگی که داری اشتباه میکنی و از این حرفا

ولی وقتی دیگران از من ناراحت میشن

من گناه کردم

من کار خوبی نکردم

و...

دیگه نمیزارم هرکی بیاد دلمو بشکونه و بره

تا حالا میتونستم ولی این کار رو نمی کردم و فقط سکوت میکردم

و چقدر احمق بودن

کسایی که فکر می کردن من سادم و نمی تونم

ولی نمی فهمیدن که ارزش بحث کردن نداشتن

وگرنه من خوب بلد بودم تلافی کنم

دیگه از امروز می خوام عوض شم

دیگه من اون شیدای سابق نیستم

دیگه با هر کس خوب رفتار نمیکنم

چون...

چون جواب خوبی هام رو همه با ناراحت کردنم میدن

از این به بعد می خوام فقط باکسایی که لایق رفتار خوبن خوب رفتار کنم و مهربون باشم

چون دیگه بریدم

خسته شدم

چه لزومی داره به کسایی که مثل سنگ هستن مهربون باشی

هیچی

هیچ لزومی نداره

پس

اگه از فردا رفتارم عوض شد

تعجب نکنید

چون

من دیگه تغییر کردم